รีวิวหนังเรื่อง Our Father พ่อของพวกเรา

ต้องขอบคุณชื่อยอดนิยมอย่าง “Abducted in Plain Sight”, “Making a Murderer”, “The Keepers” และ “Tiger King” และอื่นๆ อีกมากมาย Netflix ได้สร้างชื่อเสียงผ่านสารคดีอาชญากรรมที่แท้จริง ด้วยรูปแบบที่พลิกผันและพลิกผัน แนวเพลงดังกล่าวทำให้ตัวเองสามารถ “ชนะวงจรข่าวทางอินเทอร์เน็ต” ของมีม

และ GIF ที่สตรีมมิ่งยักษ์ใหญ่ต้องการได้ เมื่อทำได้ดี เอกสารมักจะเข้าใจง่ายและดูซ้ำได้อย่างรวดเร็ว แต่เมื่อพวกเขาแย่ พวกเขาพึ่งพาความเจ้าชู้มากเกินไปและใช้กลอุบายการเล่าเรื่องราคาถูกสำหรับหัวข้อที่กำลังเป็นที่นิยม

“พ่อของเรา” ของผู้กำกับ Lucie Jourdan ซึ่งเป็นสารคดีที่น่าหงุดหงิดและน่าเบื่อ พาดหัวข่าวสำหรับการเต้นอันน่าทึ่งของแพทย์ด้านการเจริญพันธุ์ในอินเดียแนโพลิสซึ่งผสมเทียมผู้หญิงจำนวนนับไม่ถ้วนด้วยสเปิร์มของเขา โดนัลด์ ไคลน์ แพทย์ที่เป็นปัญหาไม่ได้ขออนุญาตผู้หญิง

พวกเขาดำเนินชีวิตต่อไปโดยเชื่อว่าพ่อของลูกเป็นนักศึกษาแพทย์นิรนามหรือสามีของตน หลายทศวรรษต่อมา ผ่านการทดสอบดีเอ็นเอ 23andMe เด็กๆ ที่โตแล้วไม่เพียงแต่ค้นพบพี่น้องที่ไม่รู้จัก แต่ยังเรียนรู้ว่าไคลน์คือพ่อของพวกเขา

ภาพยนตร์เรื่องนี้เล่าผ่านสายตาของจาโคบา บัลลาร์ด เพราะผมสีบลอนด์และดวงตาสีฟ้าของเธอ ในครอบครัวที่มีผมสีน้ำตาลเข้ม เธอมักจะสงสัยเกี่ยวกับที่มาของเธออยู่เสมอ หลังจากใช้ 23andMe เธอพบพี่น้องร่วมสายเลือดอีกเจ็ดคน และเริ่มเชื่อมโยงจุดต่างๆ เข้าด้วยกัน ในที่สุดก็เป็นหัวหอกในการค้นหาพี่น้องคนอื่นๆ

ความลับที่ลึกและมืดมนยิ่งขึ้นก็ถูกเปิดเผยเช่นกัน เช่น วิธีที่แพทย์จะแอบไปที่ห้องทำงานของเขาเพื่อช่วยตัวเอง ในขณะที่คนไข้หญิงของเขานั่งสิ้นหวังและอ่อนแอ—ทั้งทางอารมณ์และร่างกาย ในห้องที่อยู่ติดกัน เรื่องนี้มีความพิลึกโดยธรรมชาติ ปรุงสำเร็จเพื่อทำให้ท้องปั่นป่วน แต่ Jourdan ใช้เทคนิคที่ถูกแฮ็ก ซึ่งมักจะบ่อนทำลาย และที่เลวร้ายที่สุด ยังทำให้อาชญากรรมเหล่านี้ไม่น่าสนใจ ตลอดทั้งสารคดี

ตัวเลขต่อเนื่องจะติดตามจำนวนเด็กที่บัลลาร์ดค้นพบ เป็นเบรดครัมบ์ที่จำเป็นสำหรับผู้ดู อย่างไรก็ตาม ส่วนที่ไม่จำเป็นนั้นเกิดขึ้นจากเสียงผู้ชายครางเมื่อใดก็ตามที่จำนวนเพิ่มขึ้น ในภาพยนตร์ที่ผลิตโดย Blumhouse แน่นอนว่าเสียงประกอบมาจากความคิดสยองขวัญ แต่ในสารคดีเกี่ยวกับผู้ชายช่วยตัวเอง มันไม่อร่อยเลย

จอร์แดนพยายามดิ้นรนเพื่อให้เรื่องราวโศกนาฏกรรมที่ชายหญิงเหล่านี้

แบ่งปันให้หายใจ คะแนนที่ขรุขระและน่าขนลุกช่วยเพิ่มอารมณ์และน้ำเสียงที่ไม่จำเป็นและเอาแต่ใจในการเล่าเรื่อง ฉากที่บัลลาร์ดสวมชุดฮู้ดสีแดงวางอยู่เหนือคอมพิวเตอร์ของเธอเป็นเว็บของเอกสารและรูปถ่ายรอบตัวเธอ ใกล้เคียงกับความขบขันมากกว่าจริงจัง และการแสดงซ้ำที่ชัดเจนของนักแสดงที่เล่นไคลน์ในฉากที่มีบัลลาร์ดในชีวิตจริงนั้นดีที่สุด มือสมัครเล่นที่เลวร้ายที่สุด ในทุกๆ ทาง Jourdan ตั้งใจแน่วแน่ที่จะผลักไสอาชญากรรมนี้ให้เป็นสารคดี TruTV ที่ไม่มีรสนิยมที่ดี

สำหรับภาพยนตร์ส่วนใหญ่ คำถามหลักที่กินเหยื่อคือ “ทำไม” อะไรเป็นแรงผลักดันให้ไคลน์ผสมเทียมผู้หญิงเหล่านี้ ทฤษฎีสมคบคิดที่นำเสนอโดยเหยื่อรายหนึ่งชี้ไปที่ต้นกำเนิดของลัทธิ แม้ว่าศาสนาจะมีบทบาทอย่างมากกับ Cline แต่ Jourdan ก็ไม่สนใจที่จะวิเคราะห์ว่า Cline ใช้จิตวิญญาณของเขาในการให้อภัยตัวเองอย่างไร เธอไม่ได้เจาะลึกถึงความไม่เพียงพอของกฎหมายข่มขืน

อันที่จริง นาทีที่ดีที่สุดของภาพยนตร์เกิดขึ้นเมื่ออัยการของรัฐและนักวิชาการด้านกฎหมายอธิบายว่าทำไมไม่สามารถฟ้องร้องหมอได้ ส่วนหนึ่งเนื่องจากในขณะที่ข้อกฎหมายในรัฐอินเดียนาอาจส่งผลให้มีการตั้งข้อหา คณะลูกขุนที่มีอคติโดยธรรมชาติมีต่อผู้หญิงในกรณีที่ไม่ได้รับการพิจารณาว่ากรณีการข่มขืน “ชัดเจน” จะทำให้โอกาสในการดำเนินคดีใด ๆ

ไม่สามารถป้องกันได้ แทนที่จะดำดิ่งผ่านความแตกต่างเหล่านั้น Jourdan ผลักดันทฤษฎีนักต้มตุ๋นที่เล่าเรื่องได้ดีเล็กน้อย ภาพทั้งหมดช้าลงในการรวบรวมข้อมูลภายใต้น้ำหนักของการสัมผัสกันที่ไม่เกี่ยวข้องเหล่านี้ ทำให้ความปรารถนาของวิทยานิพนธ์ที่ชัดเจนขึ้นครอบงำกระบวนการนี้

หนังเรื่องนี้จะเข้มข้นที่สุดเมื่อเน้นที่เหยื่อ: แม่อย่าง Liz White และ Dianna Kiesler และลูกๆ ของพวกเขา ในสารคดีพลาสติกเรื่องนี้ สิ่งเดียวที่เชื่อมโยงถึงความเป็นจริงได้ ความทรงจำแต่ละครั้งจากแม่ อธิบายความต้องการของพวกเขาสำหรับทารก ความสุขของพวกเขาที่มีให้ ความอกหักและความขยะแขยงของพวกเขาที่ค้นพบว่าความปรารถนาของพวกเขาถูกกระตุ้นด้วยความครึกครื้นของแพทย์คนนี้อย่างไร

แสดงความเห็นอกเห็นใจที่เห็นได้ชัด ในทำนองเดียวกันสำหรับผู้ใหญ่ตอนนี้ที่ต้องรับมือกับอัตลักษณ์ของตนเองที่ไม่ถูกจองจำ โรคภัยไข้เจ็บ และความสิ้นหวัง แองเจลา กาโนเตแห่ง Fox59 คนเดียวที่เชื่อผู้หญิงเหล่านี้ ซึ่งพยายามอย่างเต็มที่ในการสืบสวนไคลน์ เติมแต่งสารคดีที่ไม่ยอมแพ้นี้ด้วยความดึงดูดใจเพิ่มเติมทุกครั้งที่เธอพูดถึงงานวิจัยของเธอ

โชคไม่ดีที่องค์ประกอบเหล่านั้นไม่สามารถเอาชนะภาพยนตร์ที่สนใจมากเกินไปในการแสดงหัวข้อที่ได้รับความนิยมมากกว่าการเล่าเรื่องที่น่าตกใจและน่ากลัวด้วยความเคารพ ในขณะที่สิ่งที่ไคลน์ทำและการต่อสู้ของเหยื่อเพื่อค้นหาความยุติธรรมนั้นเป็นความจริงที่น่ารู้และเรียนรู้ แต่สารคดีที่หยาบคายของ Jourdan ไม่ใช่เครื่องมือที่ดีที่สุดสำหรับเนื้อหาที่มีน้ำหนักเช่นนี้

   อ่านบทความข่าวสารอื่น ๆ เพิ่มเติมได้ที่ lasvegas-buyandsell-realestate.com อัพเดตทุกสัปดาห์